Dysocjacja jonowa kwasów

Roztwory wszystkich kwasów przewodzą prąd elektryczny. Substancje, o takich właściwościach nazywamy elektrolitami. Pod wpływem wody elektrycznie obojętne cząsteczki kwasów rozpadają się na jony. Proces rozpadu cząsteczek związków chemicznych na jony pod wpływem wody nazywamy dysocjacją elektrolityczną. Jony obdarzone ładunkiem dodatnim to kationy, a jony obdarzone ładunkiem ujemnym to aniony. Teorię, która tłumaczy zachowanie się elektrolitów w wodzie opracował szwedzki uczony Svante Arrhenius. Zgodnie z jego teorią podczas rozerwania wiązania w cząsteczce kwasu atom wodoru zostaje pozbawiony elektronu walencyjnego - powstaje kation wodoru. Elektron walencyjny wodoru zostaje przy tzw. reszcie kwasowej - powstaje anion reszty kwasowej.

Nazwy i wzory reszt kwasowych najważniejszych kwasów przedstawia tabela

nazwa kwasu	wzór kwasu	wzór anionu	nazwa anionu
chlorowodorowy (solny)	HCl	Cl^-	chlorkowy
siarkowodorowy	H₂S	S^2-	siarczkowy
siarkowy (VI)	H₂SO₄	SO₄^2-	siarczanowy (VI)
azotowy (V)	HNO₃	NO₃^-	azotanowy (V)
fosforowy (V)	H₃PO₄	PO₄^3-	fosforanowy (V)

Dysocjację kwasu solnego można zapisać:

HCl -> H⁺ + Cl^-

    W wyniku dysocjacji powstaje kation wodorowy i anion chlorkowy
Dysocjacja kwasu siarkowego (VI) przebiega podobnie, lecz w tym przypadku powstają dwa kationy wodoru i jon siarczanowy (VI).
H₂SO₄ -> 2 H⁺ + SO₄^2-

    Tak więc kwasami nazywamy substancje , które w roztworze wodnym dysocjują na kationy wodorowe i aniony reszt kwasowych. Jony H⁺ są odpowiedzialne za kwaśny odczyn kwasów.